Week 6

15 april 2015 - Cape Town, Zuid-Afrika

Update 6

AfricaBurn staat voor de deur http://afrikaburn.com/ en ik moet nog debiel veel regelen. Met Pasen heb ik wat mensen leren kennen die Vegas style trouwkapel gaan bouwen. Ze pakken dit groots aan. Ik heb gevraagd of ik onderdeel van dit geheel mag zijn en dat mocht! Aankomende weekend help ik mee met het decor bouwen, schilderen etc. In ruil voor mijn hulp, plus kleine vergoeding maak ik deel uit van het kamp en leer ik ook nog eens een berg nieuwe lui kennen. Win win J

Aankomende weekend ben ik met een Nederlander een Belg en een Duitser gaan hiken in Cederberg, zegt de een tegen de ander….De meeste moppen beginnen zo ;) Ik had een cottage voor een overnachting geregeld en we zijn zaterdag om 7:00 sochtends gaan rijden. Het was 4 uurtjes rijden, dus vroeg vertrekken was aan te raden. Het laatste uur van de rit was over een onverharde zandweg. Een Volkswagen polo is echt de juist aangewezen auto om dit parcour af te leggen, maar met een beetje extra gas geven en wat rare geluiden van de bodemplaat kom je er wel. Bij Sandrif (waar we verbleven) aangekomen kregen we de sleutel tot het huisje en hebben we gekeken wat voor rijkdommen dit gebied ons te bieden had. De planning ging als volgt. Eerst lekker zwemmen bij de waterval, daarna een wijnproeverij bij de wijngaard die bij Sandrif hoorde en savonds een hapje eten bij een restaurantje verder op.

We hadden een kaartje gekregen met de route naar de waterval. Na een klein stukje rijden en wandelen kwamen we bij de waterval aan. Het is prachtig om te zien wanneer je door een dor landschap loopt je in ene al dat water ziet. Het kleine meertje was 8 meter diep, dus diep genoeg om te duiken. Er was een gedeelte dat zich prima leende om van een hoge rots het water in te springen. Een gedeelte was 8 meter hoog en je kon een stukje hoger klimmen en dan kwam je op 11 meter uit. 11 meter is heel hoog, vergis je niet. Van een afstandje valt het wel mee maar wanneer je helemaal boven staat is het een ander verhaal. Maar goed, Zuid-Afrika, try before you die, dus springen met die handel. Goed terecht komen is een gave en helaas heb ik deze gave niet, dus mijn kont is nog steeds blauw.

Na het zwemmen zijn we heerlijke wijnen gaan proeven. Uiteindelijk toch maar een paar flesjes gekocht en daarna in het huisje gedoucht om fris naar het restaurantje te gaan. Het huisje was prachtig. Met uitzicht op een dal en alle bergen. Toen bij het inchecken hebben we gelijk gereserveerd voor het restaurantje. Je moest van tevoren opgeven wat je wilde eten en dan konden ze daar alvast rekening mee houden. Na 45 minuten rijden kwamen we bij een herberg/kampeerterrein aan. De gastheer/eigenaar/chef-kok/barman/manusje van alles, was een mega aardige kerel die zich voorstelde. Hij woonde daar met z’n gezin en vertelde ons dat we zelf maar onze biertjes moesten pakken. De biertjes die je pakte schreef je op een blaadje en wanneer je weg ging, rekende je alles af. Just on good faith, waar maak je dit nog mee!

Als aanrader had ik de spare ribs besteld en dat gerecht zou mega veel en lekker zijn. Vaak ben ik nogal sceptisch maar er was niks te veel gezegd. Bijna een kilo aan de lekkerste ribs kreeg ik voor mijn neus geschoteld. Frieten, sla, sausjes, ohhh als ik erover praat loopt het water opnieuw in m’n mond.

Nadat we verzadigd waren moesten we weer het stuk terug rijden, alleen was het nu pik zwart buiten. Cederberg staat bekend om de sterren. Er is geen licht van huizen of wegen dus het is helemaal zwart. De sterren zijn hier echt geweldig, dus halverwege de rit hebben we de auto stilgezet en zijn we sterren gaan kijken. De laatste keer dat ik dit heb gezien was 7 jaar geleden op Cape tribulation in Australië.

De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om een hike te gaan doen. De hike heette “the cracks”. De tocht ging naar een openspleten berg. Door de jaren heen is de berg opengespleten en hol van binnen. De tocht was volgens de vrouw bij de receptie pittig, dus ons leek het een goed idee om dit te gaan doen. Je had twee tochten, de makkelijke en de moeilijke kant. Het slecht aangegeven kaartje liet ons zien waar ongeveer de ingang van de berg was. Na 1,5 uur klimmen kwamen we bij een steile rotswand. Het pas was ongeveer een halve meter breed en je keek zo 200 meter de afgrond in. Zonder zekering zonder touw, gewoon goed vasthouden en klimmen. Na 20 minuten lopen kwamen we bij een kloof aan. Volgens de kaart moest dit de goede zijn maar de klim leek onmogelijk. Het was een klim van 8 meter, met gladde rotsen. Christian (Duitser) ging eerst. Hij had het erg zwaar, knieën kapot, schrammen op z’n elleboog, maar hij haalde het wel. Daarna ging Thomas (Nederlander). Thomas had weinig profiel op z’n schoenen en had moeite met grip krijgen. Daarom moest hij meer kracht van z’n armen vragen. Na een tijdje verloor hij zijn kracht en kwam hij vast te zitten. Dit was geen hele oncomfortabele positie. Christian kon niet bij z’n handen dus ik moest omhoog klimmen om hem een zetje te geven. Gelukkig hadden mijn schoenen wel profiel (dankjewel Rosan en dankjewel Nike). Door mezelf klem te zetten zodat hij op mijn schouder kon staan kon hij zichzelf omhoog duwen waardoor Christian bij zijn handen kon. Uiteindelijk waren ze samen boven, uitgeput en trillerig. Ik ben terug naar beneden geklommen maar zag de bui al hangen. Dit kon toch niet de juiste weg zijn? Thomas en Christian keken boven of dit de juiste weg was en zij kwamen er al snel achter dat we helemaal verkeerd zaten. Het ergste kwam nog, de twee jongens moesten terug naar beneden klimmen en daar waren ze niet al te blij mee. Holy fuck, mijn hartje zat in mijn keel. Thomas ging als eerste. Nog steeds een beetje bibberig van voorheen ging de afdaling niet veel beter. Geen grip hebben en je kracht verliezen in een kloof op 200 meter is geen geintje. Uiteindelijk ben ik naar boven geklommen en heb samen met Christian, Thomas naar beneden gecoacht. Note to self, dit ga ik niet meer doen.

 

Na de gevaarlijke escapade zijn we opzoek gegaan naar de juiste ingang. De “moeilijke” ingang die nu helemaal niet meer lastig leek. Bij de kloof aangekomen was er een kleine spleet in de rots dat naar een smalle grot leidde. De grot werd steeds smaller en er was een kleine kier waar je jezelf doorheen moest wurmen. Rugtas af en wurmen maar. Uiteindelijk door de kier heen kwamen we in een hele grote holle ruimte uit. De berg was door de jaren heen in tweeën gespleten en wij zaten in een holle berg. Je kon zo 40 meter omhoog kijken en tussen de kieren door de zonnestralen zien schijnen. Grote rotsblokken in allerlei kleuren vulde de omgeving. Piep kleine vleermuizen vlogen van kier naar kier om te vluchten van het zonlicht. Het leek wel een scene uit “Raiders of the lost arc”. Toen we verder liepen werd de gang steeds smaller en smaller en kwamen we bij een stuk waar weer geklommen moest worden. Dit keer was er veel meer hou vast en kon iedereen zelfstandig omhoog. De gang werd nog smaller maar dit keer was de gang geblokkeerd. Alleen een hele kleine doorgang van 40 cm hoog door het zand onder een steen was de enige weg verder. Aan de andere kant was de doorgang geblokkeerd door een andere grote steen. Door goed te kijken en het zand uit te graven moest het mogelijk zijn. Hoppa, tasje af en op je rug kruipen maar. Door je goed onder de steen door te wurmen kon je jezelf precies in een hoek brengen om omhoog te klimmen. Echt heen gaaf!

Na de kloof kwamen we op de top van de berg uit. De top was helemaal vlak. Het leek net of je op het dak van Cederberg stond. Uitzicht over het hele dal en alle bergen, zeer indrukwekkend. Na een korte pauze begonnen we aan de weg terug. Dit was via de makkelijke route, maar deze route stond nergens aan gegeven. Het begon al wat donkerder te worden en we moesten haast maken omdat klimmen in het donker niet aan te raden is. Na een tijdje kwamen we gelukkig andere mensen tegen die de uitweg al hadden gevonden.

Na een afdaling van 1,5 uur waren we weer veilig beneden bij de auto. Schrammen, blauwe plekken, moe en hongerig, maar wel een voldaan gevoel na een dag met avontuur. Dankjewel Cederberg voor een onvergetelijke ervaring!

Aankomend weekend ga ik op zaterdag meehelpen decor bouwen voor ons kamp in AfricaBurn. Zondag ga ik cage diven met witte haaien. Ja het klinkt allemaal heel extreem allemaal. In Nederland kun je dat helaas niet. In Nederland zwemt haring en cage diving met haring lijkt mij niet heel spannend.

 

Tot de volgende update!